De Tour de France loopt al weer bijna ten einde. Wat hebben de mannen afgezien, drie weken lang. Dag in, dag uit met af en toe even een rustdagje. Maar de dag na de rustdag verloopt vaak alleen maar moeizamer. Duizenden calorieën in de vorm van pasta's, zoete toetjes en sportvoeding (gelletjes) worden naar binnen gewerkt. Dan nog komen ze graatmager aan in Parijs. Je zou denken; veel bewegen, niet roken, matig met alcohol, na inspanning weer ontspanning (veel slapen) en (redelijk) gezonde voeding zijn de kenmerken van een gezonde leefstijl. Maar is die leefstijl wel zo gezond? Interessante vraag!
De leefstijl van een Tour de France wielrenner is bot gezegd niet gezond meer. De renners vallen gedurende drie weken vaak een aantal kilogram af (en ze waren al mager) en komen vaak volledig uitgewoond bij de finish in Parijs. Een paar kilo minder is altijd goed zou je zeggen maar in dit geval zal er bij de renners een gevaarlijk laag vetpercentage ontstaan. Ze zijn direct na de Tour ontzettend snel vatbaar voor verkoudheden en grieperigheid. Ze hebben heel veel van hun lichaam gevraagd gedurende al die fietskilometers. Het is niet schadelijk als een topsporter enkele keren over zijn/haar grenzen gaat, maar als dit regelmatig gebeurd en de fysieke en/of mentale uitersten worden overschreden dan kunnen er blessures ontstaan, overtraindheid en zelfs hartritmestoornissen.
Bij een dreigende overbelasting of blessure zal de medische staf van de topsporter een advies uitbrengen over het feit of het verstandig is door te gaan. Dit gebeurt in de Tour de France dikwijls. Kijk maar hoe vaak er (helaas) iemand onderuit gaat en de etappe uit fietst met verschillende schaafplekken, kneuzingen en soms zelfs botbreuken. Uiteindelijk ligt de eindverantwoordelijkheid natuurlijk wel bij de sporter zelf. Maar de meeste topsporters weten maar niet van ophouden! Gekozen kan worden voor het verder sporten met pijnstilling of de pijn maar te verbijten. Dit kan herstel echter in de weg staan en soms kan zo'n "niet opgeven poging" zelfs gevolgen hebben voor de rest van de topsportcarrière.
Overigens lijkt het extreem overschrijden van de natuurlijke grenzen en de impact ervan op de gezondheid van topsporter in onze maatschappij volledig geaccepteerd. Men kijkt niet meer raar op van een graatmagere (skeletje) Chris Froome die de Tour de France wint. "Dat hoort nou eenmaal bij topsport" denkt men dan. Topsport is niet gezond voor je lichaam. Sport, en met name veel bewegen, is wél gezond! Sterker nog, het is onmisbaar voor een goede gezondheid! Bewegen behoort tot de vijf leefstijlcomponenten; het zorgt voor een gezond lichaam én een gezonde geest. Daarmee mag best wel eens de grens van het lichamelijk (en geestelijk) vermogen worden opgezocht. Het lichaam uitdagen zorgt voor een fitter en gezonder lichaam. Het over die grenzen heen gaan en je lichaam en geest keer op keer dusdanig uitputten is niet meer gezond en kun je (ook als niet topsporter) dus maar beter niet opzoeken.
Toch is de Tour de France ook dit jaar weer onverminderd spannend. Veel plezier met kijken nog dit weekend!
De leefstijl van een Tour de France wielrenner is bot gezegd niet gezond meer. De renners vallen gedurende drie weken vaak een aantal kilogram af (en ze waren al mager) en komen vaak volledig uitgewoond bij de finish in Parijs. Een paar kilo minder is altijd goed zou je zeggen maar in dit geval zal er bij de renners een gevaarlijk laag vetpercentage ontstaan. Ze zijn direct na de Tour ontzettend snel vatbaar voor verkoudheden en grieperigheid. Ze hebben heel veel van hun lichaam gevraagd gedurende al die fietskilometers. Het is niet schadelijk als een topsporter enkele keren over zijn/haar grenzen gaat, maar als dit regelmatig gebeurd en de fysieke en/of mentale uitersten worden overschreden dan kunnen er blessures ontstaan, overtraindheid en zelfs hartritmestoornissen.
Bij een dreigende overbelasting of blessure zal de medische staf van de topsporter een advies uitbrengen over het feit of het verstandig is door te gaan. Dit gebeurt in de Tour de France dikwijls. Kijk maar hoe vaak er (helaas) iemand onderuit gaat en de etappe uit fietst met verschillende schaafplekken, kneuzingen en soms zelfs botbreuken. Uiteindelijk ligt de eindverantwoordelijkheid natuurlijk wel bij de sporter zelf. Maar de meeste topsporters weten maar niet van ophouden! Gekozen kan worden voor het verder sporten met pijnstilling of de pijn maar te verbijten. Dit kan herstel echter in de weg staan en soms kan zo'n "niet opgeven poging" zelfs gevolgen hebben voor de rest van de topsportcarrière.
Overigens lijkt het extreem overschrijden van de natuurlijke grenzen en de impact ervan op de gezondheid van topsporter in onze maatschappij volledig geaccepteerd. Men kijkt niet meer raar op van een graatmagere (skeletje) Chris Froome die de Tour de France wint. "Dat hoort nou eenmaal bij topsport" denkt men dan. Topsport is niet gezond voor je lichaam. Sport, en met name veel bewegen, is wél gezond! Sterker nog, het is onmisbaar voor een goede gezondheid! Bewegen behoort tot de vijf leefstijlcomponenten; het zorgt voor een gezond lichaam én een gezonde geest. Daarmee mag best wel eens de grens van het lichamelijk (en geestelijk) vermogen worden opgezocht. Het lichaam uitdagen zorgt voor een fitter en gezonder lichaam. Het over die grenzen heen gaan en je lichaam en geest keer op keer dusdanig uitputten is niet meer gezond en kun je (ook als niet topsporter) dus maar beter niet opzoeken.
Toch is de Tour de France ook dit jaar weer onverminderd spannend. Veel plezier met kijken nog dit weekend!
